Ze beginnen hetzelfde te worden. Die zomers hier.
Allemaal te heet, ook voor de lokale permanente bewoners. (Inwonertal van een paar honderd vs. 's zomers een paar duizend.) De enige die ervan genieten zijn de toeristen die gekleed in nihilistische uniformen in de weg lopen op de markt en de tafeltjes op de terrassen bemannen. Wat de locals irriteert maar toch ook nodig is voor de steeds kleinere middenstand. 'We' gedogen de toeristen en geven ze wat ze willen; extra vertier.
Verbaasd vraagt het ook oververhitte ijskonijn of het niet te warm voor me is om te komen poetsen. De muren in de woonkeuken -woonkamers bestaan niet in boerderijen- moeten verder geboend worden. De cuisinière au bois staat gewoon te snorren, want de oude dame Ravelac kan niet met het gasfornuis overweg. Of de kippen nou met hun snavels open hijgend in het koele gras zitten heel de dag of niet. Warme lucht stijgt op en ik sta op een trapje in flinterdunne alles bedekkende kleding te babbelen met ijskonijn die koperen ketels poetst. Een neef komt aan, mooie jongen. IJskonijn's broer komt even aanwaaien en de oudjes vinden dat er te veel leven is om de siësta voort te zetten en stiefelen met een wijze grijns en een lieve knik de keuken binnen. Toch willen ze liever buiten gaan zitten, in de schaduw van een oeroud kippenhok. Met de stokoude zwarte labrador voor hun voeten, kijken zij samen terug op hun leven. Naar het huis en de schuren. Aan weerszijden zijn ze geflankeerd door stenen potten met fleurige geraniums. En binnen, 2 van de 10 kinderen die de boerderij voort zetten, een 'femme de menage' en alles wat hun hart begeert.
Verbaasd vraagt het ook oververhitte ijskonijn of het niet te warm voor me is om te komen poetsen. De muren in de woonkeuken -woonkamers bestaan niet in boerderijen- moeten verder geboend worden. De cuisinière au bois staat gewoon te snorren, want de oude dame Ravelac kan niet met het gasfornuis overweg. Of de kippen nou met hun snavels open hijgend in het koele gras zitten heel de dag of niet. Warme lucht stijgt op en ik sta op een trapje in flinterdunne alles bedekkende kleding te babbelen met ijskonijn die koperen ketels poetst. Een neef komt aan, mooie jongen. IJskonijn's broer komt even aanwaaien en de oudjes vinden dat er te veel leven is om de siësta voort te zetten en stiefelen met een wijze grijns en een lieve knik de keuken binnen. Toch willen ze liever buiten gaan zitten, in de schaduw van een oeroud kippenhok. Met de stokoude zwarte labrador voor hun voeten, kijken zij samen terug op hun leven. Naar het huis en de schuren. Aan weerszijden zijn ze geflankeerd door stenen potten met fleurige geraniums. En binnen, 2 van de 10 kinderen die de boerderij voort zetten, een 'femme de menage' en alles wat hun hart begeert.
En zo groei je dan een 2e familie in. Je in een integratie-avontuur storten en na een kleine 5 jaar kunnen zeggen dat het nog steeds een stijgende lijn laat zien, maar dat je er nog lang niet bent, als je er ooit komt.
Even terug naar de zomers; Ze zijn heet met heftig (on)weer en voorspelde stormen. Het advies luidt het huis overdag potdicht te houden. Niet alleen de luiken, maar vooral de ramen. Dit werkt alleen goed met dubbel glas. Ga na een uur of half 11 niet meer naar buiten en kijk rond half 5 weer eens door een kiertje van een luik. Buiten de hitte van de dag om alles doen dat kan en verder niets. De halve wereld heeft toch ook vakantie? Het is een tandje terug met algehele instemming.
Ook zomer is er de aanloop, de kennissen en vrienden die even komen buurten, de heerlijkheden op een Franse markt met heerlijke (en dure) delicatessen, lachende mensen en bijkomen op het terras van het groeten op Franse wijze van zo een twintigtal mensen.
Af en toe een uitje als een film in open lucht op een indrukwekkende locatie of een opera. En natuurlijk de dorpsfeesten met hun brocantes, vaak verschrikkelijke muzikanten en altijd maar dat vuurwerk, waarmee dorpen elkaar de loef proberen af te steken.
Het water geven in de moestuin en terrassen 's avonds koelen door de slang erop te zetten is ook weer begonnen. Dat groente bewateren kent een plan voor hebben om dit efficiënter te doen middels een slang met kleine gaatjes. Het zweten, de vliegjes en dit jaar weer extreem veel mugjes in allerlei soorten en maten. Ik blijk bijna resistent te zijn voor de jeuk die muggensteken altijd veroorzaakten. Voorheen enorme bulten die toch minimaal twee weken bleven jeuken. Zelfs de steken van de kleine mat zwarte dazen deren me een kort ogenblik. De paardenhorzels die Sarko belagen laten mensen met rust, evenals hoornaars hebben ze andere voorkeuren.
Lief probeert de hitte de baas te blijven, wat 's nachts niet lukt. Overdag maakt het hem een licht chagrijnige man die het liefst binnen blijft in de donkere koele woning.
Vanja vindt de warmte wel prettig en ik voeg me naar het moment van de dag.
Deze ochtend was het om 6 uur dag om een half uurtje daarna te gaan wandelen met Sarko. Vanja en Castel gaan mee, evenals een kan koffie, een chocolaatje, hondensnoepjes en wortels. Ook de katten en ons toom kippen zorgen voor ander leven dan buiten het hoogseizoen om. We hebben nu toch echt een broedse kip die zo slim is om een extreem lastig te bereiken plekje in de schaduw op te zoeken. Ze is heel trouw en beschermt haar nest alsof ze al vele malen broeds is geweest. Ook de haan bemoeit zich ermee en is dominant naar alles dat in de buurt van het nest komt. Alleen Sarko kan hem de baas. Cros neust graag met Sarko, die weer graag wat dolt met Castel.
Terwijl wij, mensen, naar de film gaan, ziet DQ zijn kans schoon om toch in de schouw te gaan poepen. Helaas ziet hij de volle vliegenstrip daar over het hoofd. Zodoende treft Lief bij thuiskomst midden in de nacht, een gefrustreerde sippe kater aan en tilt hem op met het idee dat hij is aangereden. Het rode touwtje aan zo'n vliegenstrip lijkt in het licht van een koplampje bloed. Marc roept me met die geschrokken stem van 'big issue' en het eerste dat ik denk te zien is een dode kat. Maar niks hoor, DQ heeft zijn flank versiert en verzwaart met de lijmstrip en krijgt die met geen mogelijkheid meer van zich af. (Als in dit tekenfilmpje.) Ik trek de strip uit de vacht alsof ik een pleister verwijder en zet hem in het aanrecht in 5cm lauw water met zelf gemaakt afwasmiddel (Soda en bicarbonaat). Het werkt voortreffelijk, de meeste lijmresten krijg ik uit zijn vacht. Half doorweekt mag hij de rest doen. Het arme maffe dier is erg moe van het rondlopen met iets aan zijn lijf dat enorm irriteert en komt troost vragen zodra ik op bed lig. .....Vooruit dan maar, dat laken kan ik wassen.
Morgen brengen we Vanja naar het station waar ze doorreist naar de Pyreneeën om een mooi wandelgebied uit te zoeken voor de vakantie volgend jaar, met vriend.
Vandaag evalueren we, doen we het weer zomers zoetjes aan en genieten van een geslaagde eerste meewerkende gast.
Ook zomer is er de aanloop, de kennissen en vrienden die even komen buurten, de heerlijkheden op een Franse markt met heerlijke (en dure) delicatessen, lachende mensen en bijkomen op het terras van het groeten op Franse wijze van zo een twintigtal mensen.
Af en toe een uitje als een film in open lucht op een indrukwekkende locatie of een opera. En natuurlijk de dorpsfeesten met hun brocantes, vaak verschrikkelijke muzikanten en altijd maar dat vuurwerk, waarmee dorpen elkaar de loef proberen af te steken.
Lief probeert de hitte de baas te blijven, wat 's nachts niet lukt. Overdag maakt het hem een licht chagrijnige man die het liefst binnen blijft in de donkere koele woning.
Vanja vindt de warmte wel prettig en ik voeg me naar het moment van de dag.
Deze ochtend was het om 6 uur dag om een half uurtje daarna te gaan wandelen met Sarko. Vanja en Castel gaan mee, evenals een kan koffie, een chocolaatje, hondensnoepjes en wortels. Ook de katten en ons toom kippen zorgen voor ander leven dan buiten het hoogseizoen om. We hebben nu toch echt een broedse kip die zo slim is om een extreem lastig te bereiken plekje in de schaduw op te zoeken. Ze is heel trouw en beschermt haar nest alsof ze al vele malen broeds is geweest. Ook de haan bemoeit zich ermee en is dominant naar alles dat in de buurt van het nest komt. Alleen Sarko kan hem de baas. Cros neust graag met Sarko, die weer graag wat dolt met Castel.
Terwijl wij, mensen, naar de film gaan, ziet DQ zijn kans schoon om toch in de schouw te gaan poepen. Helaas ziet hij de volle vliegenstrip daar over het hoofd. Zodoende treft Lief bij thuiskomst midden in de nacht, een gefrustreerde sippe kater aan en tilt hem op met het idee dat hij is aangereden. Het rode touwtje aan zo'n vliegenstrip lijkt in het licht van een koplampje bloed. Marc roept me met die geschrokken stem van 'big issue' en het eerste dat ik denk te zien is een dode kat. Maar niks hoor, DQ heeft zijn flank versiert en verzwaart met de lijmstrip en krijgt die met geen mogelijkheid meer van zich af. (Als in dit tekenfilmpje.) Ik trek de strip uit de vacht alsof ik een pleister verwijder en zet hem in het aanrecht in 5cm lauw water met zelf gemaakt afwasmiddel (Soda en bicarbonaat). Het werkt voortreffelijk, de meeste lijmresten krijg ik uit zijn vacht. Half doorweekt mag hij de rest doen. Het arme maffe dier is erg moe van het rondlopen met iets aan zijn lijf dat enorm irriteert en komt troost vragen zodra ik op bed lig. .....Vooruit dan maar, dat laken kan ik wassen.
Morgen brengen we Vanja naar het station waar ze doorreist naar de Pyreneeën om een mooi wandelgebied uit te zoeken voor de vakantie volgend jaar, met vriend.
Vandaag evalueren we, doen we het weer zomers zoetjes aan en genieten van een geslaagde eerste meewerkende gast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten