Dato 1990; ik krijg op de havo computerles. Beetje tekstverwerken staat me nog bij, in MS DOS; zwarte achtergrond, witte letters en wat primaire kleuren, dat was alles. Het jaar erop kregen we 'internetles. Ja heus, in-ter-net! Met een grove beige kleurige telefoonhoorn op een houder die je ernaast moest leggen, of er juist op??? -vergeten- en dan een lang nummer invoeren. Daarna hoorde je een halve minuut de meest verschrikkelijke bliepjes en tonen alsof je met een fax aan het telefoneren bent. Wat er destijds mee gedaan kon worden ben ik vergeten door de enormiteit van het huidige internet. Maar de geboorte ervan staat me nog duidelijk voor de geest. Ook mijn eerste computer thuis met webcam en chatboxen, chatrooms, oeverloze lijsten met geile mannen die alleen hun toetsenbord lieten zien of een niveau verder onder het bureau. Ik was rap afgekickt. Mijn toenmalige echtgenoot niet, maar dat is een ander verhaal. Het gaat me nu even om de ontwikkeling ervan, mijn generatie die de geboorte ervan mee heeft gemaakt, de generatie voor mij die het rauw op hun dak kreeg en het zelf maar uit moest zoeken en de generatie na mij die niet beter weet. Met de paplepel ingegoten, u weet wel.
Het moet voor de generatie voor mij niet meevallen praktisch gebruik te maken van internet. Ook ik en met mij een gedeelte van mijn generatie vindt het niet altijd even gemakkelijk. Dat ongrijpbare zich in rap tempo ontwikkelende communicatienetwerk dat inhaakt op 'app's', games, gebruikerstoepassingen als online shoppen en betalen en weet ik veel wat al nog niet meer. Internet-bankieren kan niet met onze Franse bank, maar deden we natuurlijk wel in Nederland. App's geschikt voor draagbare gadgets gebruiken we niet bij gebrek aan die gadgets, we hebben ze ook helemaal niet nodig. Net als dat de generatie na mij op eigen wijze gebruik maakt van het internet, maar vaak al wel die gadgets heeft. (Gadgets als Iphone, Blackberrie of weet ik hoe het allemaal heet of eruit ziet.) Een heel nette samenvatting wordt in de volgende website gegeven; Beknopte geschiedenis van het WorldWideWeb (helaas in het engels, excuses).
Ik moet toegeven mezelf tot een unieke generatie te kunnen rekenen. Tuurlijk, iedere generatie is uniek, maar met betrekking tot het WWW zeker niet. 'Wij' zagen ze nog; de enorme kamers gevuld met computers die nu als usb'tje in je zak passen! De koude oorlog, dat tijdperk met zijn super spannende spionnen en draadloze netwerken terwijl nu de nano-technologie oprukt alsof het niks is. Ik geef toe; je kijkt er dwars over heen, of langs, die nano-oorlogvoering.
Ik word ermee geconfronteerd van drie kanten; 1 De ouderen waarvan de helft DE WAARHEID verwacht te vinden op internet of er zo bang voor zijn dat geld in klinkende munt en briefjes nog in een oude sok of het matras verdwijnen. 2 Mijn generatie die vaak het evenwicht zoek is tussen 1 en 3. En 3 De jongeren die niet beter weten, hun hebben en houwen op het net smijten als fantatieke exhibitionisten zonder grip of het effect van hun delen en liever disconnecten om te connecten (lees; verbinden) met wie hen lief is of wie ze denken dat hen lief is.
Ik heb met alle drie de generaties van doen. Ik ben afhankelijk van het internet, denk ik. (In geval van nood kan ik zonder, ik ben niet van de wereld of god los en communicatief vaardig genoeg het te omzeilen.) Gelukkig behoor ik tot een tussengroep, niet 1 en niet 3, maar er fijn tussenin. Ik kan de keuze maken van wat wel en wat niet, kende de wereld zonder en ken de wereld met. Ik laat me even niet uit over welke van de werelden beter zou zijn, dat is vadertje tijd die het eindoordeel bepalen mag.
Ik maak me wel zorgen om generatie-voor en generatie-na.
Generatie-voor is vaak panisch voor internet; want het rooft je bankrekening leeg, ook al staan er wat centjes op waar de echte internet-criminelen echt geen belangstelling voor hebben. Verder is het Sodom en Gomora, sex is (te) vrij en het verziekt 'de jeugd'. Verder is men begaan met De Waarheid, of die nu bestaat of niet. Het brengt hen duidelijk in opperste staat van verwarring en richt zich dan maar op de TV, want dat is tenminste nog 'waar'.... Ik zeg niks, ze hoeven ook niet meer zo lang mee. Zo lang als in; carrière opbouwen, gezinnetje stichten en kinderen opvoeden om ze zo mogelijk veilig los te laten in deze echt giga-geworden wereld. (Vroeger... was de wereld niet groter als de gemeentegrenzen, want met de fiets kwam je niet veel verder en met de trein was per definitie een wereldreis. Het vliegtuig was voor de rijken of de bankdirecteur.)
De generatie-na weet niet beter. Je mobiel heet Iphone of 'Pad' en je bent 24/7 bereikbaar. Echt tijd voor je vrienden en familie heb je niet meer, want dan mis je een hoop. Vraag me niet wat je dan mist, ik heb geen idee! Contact met mensen op straat? Doodeng, je houdt je oordopjes in en de blik niet meer op oneindig maar op je 'device'. Hoe je met een app om moet gaan hoef je hen niet meer uit te leggen, het is alsof de jonge hersens al reeds volledig geprogrammeerd zijn voor het ontvangen van digi-info. Ik steek er bleek bij af, een app? Bedoel je een apparaat? Met of zonder snoer? Want ook dingen met een afstandsbediening gaan me al boven de pet. Ik kan me zorgen maken om de generatie-na, maar zal me eerst maar even op die van mezelf moeten focussen. Dat gaat in mijn nieuw gekozen wereld best makkelijk. Geld gaat nog in een sok, een fles melk en een brood reken je af met een cheque als je je sok vergeten bent en de postbode stopt midden op de weg voor een praatje ook al is er geen post voor je die dag. Maar de generatie-voor.... Daar heb ik vaak een beetje medelijden mee. Ze willen nog mee, meedoen en meetellen. Doen hun best met een mobiel uit het jaar nul -in dit geval doe ik mee- en schudden meewarig hun hoofd als ze hun kinderen en kleinkinderen op bezoek hebben die het hoofd gericht hebben naar beneden op hun Iphone en -pad om maar niets te missen terwijl dat wat ze missen hen een glaasje fris en een toastje aanbiedt in de hoop op (oog)contact.
Mijn ouders doen ook mee, met email, de vakantieveiling en een mobiel die vaker vergeten wordt of doodleuk uitstaat. Allerlei onzin komt binnen en slaat per ongeluk de spamfolder over en om het jaar moet er een dure knul komen om het systeem te ontsmetten, want niet alleen zij worden ziek, maar de pc ook. Mijn schoonouders verwachten niets anders dan DE waarheid net als op TV. Dat ook de TV veel onzin bevat en het nieuws op z'n zachtst gezegd niet objectief is om van DE waarheid maar niet te spreken krijg ik hen niet duidelijk.
Ik geef het op! Laat de generaties zichzelf maar zijn, blijven en ontwikkelen. Ik gebruik het www voor mijn schrijven, voor het delen, voor de broodnodige communicatie, voor de fun en om een beetje wakker te blijven. Eigenlijk alleen omdat ik geen boerenbedrijf heb met 50 koeien, ik ervoor koos lekker geïsoleerd in het bos te wonen en mijn geest zelf te laten bepalen wat erin komt en eruit gaat, merci!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten