Zenuwen

Sommige dagen gaan zo snel voorbij, dat je me 's avonds niet meer kan vragen wat ik 's ochtends deed, zodat er niets 'op papier' komt vlak voor het naar bed gaan. Zodra ik op bed lig stroom ik over met de woorden, zinnen, gebeurtenissen en diens gevoelens, maar vertik ik het mijn warme kleine onderkomen voor de nacht te verlaten om beneden weer alles op te starten en het eruit te typen.
Het weer is normaal, dus koud en er is weer sneeuw voorspeld. Ik heb nog steeds een lijstje liggen van doe dingen, die alleen maar langer schijnt te worden. Van die simpelen dingetjes als dat netje sinaasappels eens uitpersen en was opruimen. Maar ook het schrijven van drie mails in het frans en die schuif ik als een struisvogel netjes voor me uit. Ook moet ik naar boven om de winkeliers van een promo-decoratie te voorzien, de brievenbus maar weer eens aan de binnenkant te bekijken, belangrijke post van Marc te versturen en een kleine boodschap te doen. Maar eerst moeten de prijskaartjes af en die guirlande. De bloemiste wilde hem wel ophangen, buiten aan de pui met binnenlampjes.... Dus zal ik haar uit moeten leggen dat dat echt niet kan. H raadde me aan het in het winkeltje van haar moeder te hangen, een kruideniertje zo klein dat je er niet om je as kunt draaien met een stijve vierkante handtas die je noodgedwongen maar bij de ingang naast de kassa zet. Het winkeltje en de bloemiste zijn verbonden met elkaar en van het ene stille straatje geraak je zo in het Dickensachtige straatje aan de andere kant van het plein. Een straatje dat begint op de hoek van het café, achter de eeuwenoude poort met zijn ijzeren ridderharnas ernaast. Het straatje van de kerk, het office du tourisme en de marie. Kleine boetiekjes zijn daar gevestigd en het is voetgangersgebied. Geen lange straat, maar een snuffelrue. (De bloemiste snapt mijn verhaal en samen hangen we de enorme decoratie op aan de eerste plafondbalk als je het schattige winkeltje binnenkomt, te zien door de etalageruit waarin de etenswaren lieflijk uigestald staan. Het is een ereplaatsje en ik ben trots dat het me gelukt is. Ook de mannen op het plein die een 6 meter hoge kerstboom optuigen met gekleurde buiten-peertjes en foliestrikken, kijken verrukt naar de guirlande als ik voorbij loop.)
Maar die guirlande moet nog af, ik wil nog douchen. 's Ochtends ruim ik de schuur op, we kunnen er niet meer lopen door mijn stukken, rommeltjes, takken groen, rozenbottels en hulst en je struikelt over het grote zeil met plakken inmiddels droge mos. Wat een klus en wat een bende!
Marc is een man van 'eerst zien dan geloven', dit keer met betrekking tot mijn creaties en het verkopen op de markt als zelfstandige. (Weer die mail die ik nog aan de franse kvk voor zzp-ers moet sturen om de inschrijving om te zetten.) Hoe meer ik maak, hoe meer hij resultaat ziet, hoe meer ik 'zijn schuur' confisceer, hoe meer medewerking en enthousiasme van zijn kant. Hij schept erover op bij zijn broer aan de telefoon, die hem belt om hem te feliciteren.
Daar staat tegenover dat ik ontzettend zenuwachtig aan het worden ben. De tijdsdruk natuurlijk, nog steeds geen lintjes, maar vooral hoe ik dat allemaal moet gaan doen. Met de voorspelde sneeuw zie ik de bui al hangen van een lege Salle de fêtes en glibberpartijen met een autolading vol kwetsbare stukken. De prijskaartjes houd ik maar even leeg, de locals hebben geen behoefte aan zulke dingen, ze kennen het hier niet en onbekend maakt onbemind. Zijn de rijken die hier een vakantiehuis hebben er zaterdag al? Verkoop ik er een paar? Genoeg om me uit de kosten te halen? Wat doe ik met de rest? En ik word wel erg serieus genomen als ondernemer, terwijl dat helemaal niet in mij huist, ik er geen inzicht in heb, geen ervaring en zeker in deze regio niet en het nog niet helemaal geregeld is.... Ja oei, ik groei!
Ik vind het zo leuk om te maken allemaal, dat ik me in moet houden en echt moet stoppen. De kransen moeten nog af, ik heb er 6 liggen die nog gekleurd groen moeten krijgen en één of twee tafellopers waarvan er nog 5 lege staan te wachten op groenvulling. Maar ik heb nog zoveel ideëen, voor kerststalletjes, nog meer van die geinige wintertafereeltjes, aparte stukken met contrasten erin verwerkt, een pure hulstkrans met rode theelichtjes erin, ga zo maar door, eindeloze inspiratie hier in de prachtige natuur.
Samen hebben we zondag besteed aan het zagen van dood hout uit gevelde kastanjes. Aan het einde van het stalpad heeft m'n lief er 'ff' drie omgezaagd. Uit de deels dode kronen komen een hoop leuke knoestjes, stukken bast met mooie ronde gaten erin en weer valt mijn oog op takjes en groen dat ik ook kan gebruiken, wederom; dit is eindeloos.
Als er dus iets recht uit mijn hart komt, ben ik een klein enthousiast kind dat niet te stoppen is. En toch moet ik op de rem, het is een try-out houdt m'n lief en mijn hoofd me voor.

Daarnaast ben ik begonnen met de supplementen om de effecten van mijn pms een beetje te temperen. Samen met m'n eten probeer ik uit wat werkt voor de eerste keer. Ik richt me meer op het eten waar vitamine B6 en magnesium in zit en slik deze twee bij in een lage dosering. Ik zal het een paar maanden moeten doen en bijhouden wat de effecten zijn. Marc is heel wars in het eten van pillen en andere zaken die het lijf ook zelf aan kunnen maken. (Nog feller tegen medicatie die uit chemische fabrieken komt, waaronder deze B6 supplementen.) Maar soms weet ik dit te negeren, omdat het me te belangrijk is om er niets aan te doen en anders een kilo bananen en een pond pindakaas per dag te moeten eten. Het kan niet altijd op de natuurlijke manier.

De reorganisatie heeft als gevolg dat heel veel losse troep nu een plekje achter kastdeurtjes heeft gekregen en er weer meer ruimte in huis lijk te zijn. Alsof wij, tijdens deze stressmaand waarin de wereld afscheidt neemt van dit jaar, de bedrijven hun balans opmaken en de laatste orders de deur uitdoen, de mensen iets meer aan anderen -in nood- denken en zich klaarmaken voor kerstmis, orde op zaken stellen. Extra schoonmaken, rommel ruimen en ruimte maken voor 2011, alles dat teveel is, extra, onnodig, overboort gooien. "Wat we met kerst doen?" Niets!
Waarschijnlijk sta ik stil bij wat kerst betekent en beluister ik mooie kerstmuziek terwijl Marc op kerstochtend altijd wakker wordt met een universeel gevoel van stilte, wapenstilstand, een kosmische ervaring van vrede. We komen waarschijnlijk om in de kerstdecoraties, dus gezellig zal het hier zeker zijn, op z'n Hollands gezegd.

Vandaag -en morgen, en donderdag, en ...- ben ik in ieder geval zenuwachtig en zal ik in een bevroren schuur met groen en friemels aan de slag zijn, koortsachtig, in dagdromen verzonken met het puntje van mijn tong net voorbij de lippen, blauwe vingers en een hond opgekruld in een hoekje, terwijl Cros zich bedient van het zachtste slaapplekje; de stapel vochtig mos.