Dag 6

Een pittige dag.
Het regent inderdaad met pas eind van de middag een half uurtje droog. We zitten heel de dag wat binnen, werken op de pc en drinken koffie en thee. Ik heb geen kook-inspiratie, dus 's middags maar weer brood wat Marc slecht bevalt. We zijn uit ons ritme door het 'ff makkelijk'.
Roel stelt me 's ochtends een vraag en duwt mijn antwoord in zijn richting. Later jaagt hij me op de kast. Dat is niet zo moeilijk in mijn geval. Mensen die me goed kennen beginnen nu al te grinniken, ze weten hoe makkelijk het gaat. Leuk is anders en normaal zou ik mijn tijgerklauwen uitslaan. Maar ik wil daar nu eens anders mee omgaan en verval in een stilzwijgen om later een boek te gaan lezen boven.
Marc komt vertellen dat het droog is. Dus ik wil even naar buiten om naar het ezelhek te kijken.
Roel voelt aan dat het een beetje 'fout' liep en komt erop terug. Met klasse spreken we ons uit. Mijn emotie is al zo goed als over, op alert-zijn na. Hij voelt zich allerminst prettig, fysiek en ook hij wil daar vanaf. Gelukkig is de openheid en het vertrouwen er om ons gewoon uit te spreken.
Ik zit verder gewoon vast vandaag, te nat voor buitenwerk, te koud om maar binnen niks te doen. Een beetje uit mijn doen, ook door het ritme dat even weg is.
We gaan nog wel op Marc's initiatief op zoek naar 2 omgevallen telefoonpalen op de helling. Van de oude lijn die er nog staat. Die palen zijn prima te gerbuiken voor een toegangshek. De staanders ervan. Wat een wildernis daar! Met sikkel, snoeischaar en takkenschaar werken we ons door de bramen heen. Roel ontdekt een fruitboom, ik denk een peer en de omgevallen paal is na een half uurtje bereikt.
Maar die de helling op krijgen is een ander verhaal. Ontmantelen en vast op maat zagen en hem dan pas versjouwen lijkt beter, maar nu is daar geen tijd meer voor.
's Avonds weet ik nog steeds niet wat ik koken wil. Spinazie met biefstuk? Neeee, geen zin in. Marc stelt weer frietjes met een filmpje voor.
En zodoende eindigen we de dag als een huishouden van Jan Steen met z'n drieeen op de bank met bord op schoot en vette vingertjes.
Yo natuurlijk er bovenop met de hondenneus, een beetje teveel van het goede voor een hond, zoveel lekkers vlak voor haar neus.
Cola moet ze niet, de echte cola. Ze loopt het glas omver dat op de grond staat en ik dweil het op voor het naar de hoeken van de kamer stroomt.
Ach, morgen weer een dag.