Het bos is er hier mee bezaaid, letter en figuurlijk; Mispels. Struikachtig, maar ze kunnen groot worden als een kleine boom. Hard als het hout van fruit, met in de lente grote spierwitte bloesem, die heerlijk ruikt. De vruchtjes lijken oneetbaar, maar schijnen zoet-zuur en fris van smaak te worden als er een keer nachtvorst is geweest. Ze voelen zacht en zien er rot uit. Maar pas dan is de smaak goed tot haar recht gekomen en zijn ze heerlijk als moes en compote. De takken groeien prachtig gekromd en kunnen een geheimzinnig effect geven. De blaadjes zacht met hele fijne haartjes met een lichte fris groene kleur die ze tot lang in het najaar behouden.
Door de fijne internetverbinding kan ik eindelijk zoeken en snuffelen, achtergronden opdiepen en verder ingaan op allerlei details :-))
Geen opmerkingen:
Een reactie posten