De dag brak aan en nadat de eerste zonnestralen ons bereikten vanachter de toppen van de bergen, had ik veel zin om te proberen de broodoven op te warmen voor een eventueel 1e experiment. Er ligt nog veel troep in en ik besluit hem eerst eens flink schoon te branden. Het oude hout wat ervoor ligt helpt daar bij en geen gesleep met dorre kleine takjes die we nog te weinig hebben. Ze gebruiken er gedroogde brembossen voor. Voor alles dat ik daar beneden aan de heuvel nodig heb, moet ik het smalle, steile, uitgesleten paadje belopen. Ik heb geen water of werkblad beneden, geen bakblik of idee hoe dat moet gaan lopen. De hitte is enorm geweest. Ik heb gewacht met naar boven lopen om deeg te maken totdat de stenen in de oven wit uitslaan. Nu nog een plek verzinnen om het deeg te laten rijzen. Nergens is het constant heet genoeg. Bijna beneden aan het paadje staat een appelboom, reeds half verbrand aan de stam, maar zo vol leven dat de appels de takken zwaar maakt. Ze zijn nog lekker ook. Maar ook geliefd bij wespen en hoornaars. Nu bezorgt het nest boven het terras op het dak me ook al veel irritatie, dus steeds langs fouragerende hoornaars... Omzichtigheid geboden. Het deeg reist goed vlakvoor de gesloten ovendeur. Maar eerst een ladenkastje uitsoppen om dat daarna naar beneden te shouwen. Pas na 2x een tijdje rijzen kan het de oven in.
Volgende struikelblok; hoe leg ik ze erin en hoe haal ik ze er weer uit?? Misschien wat materiaal in de schuur boven?? Een blikken spiegelplaat misschien?? De randjes omgebogen om te voorkomen dat het blik as schept en om houdvast te hebben voor het erin en eruit schuiven?... Ook dat lukt.
Dus eind van de middag was er Brood :-) een fantastisch moment en nog lekker ook!
Dus deze truuk gaan we herhalen.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten